Isa's review: Iron Flame

Hi! Mijn naam is Isa, ik ben 21 jaar, en ik schrijf reviews over populaire boeken, met voorname YA boeken! Mocht je nieuw zijn in het leeswereldje, YA staat voor Young Adult.
Over Isa
Mijn naam is Isa, en ik ben 21! Ik hou van online shoppen (de portemonnee wat minder), muziek (Van Taylor, Lana, tot country tot rock), en ik hou van lezen. Verrassing he? Ik lees daadwerkelijk elke genre. Van Young Adult, tot New Adult, tot volwassen. Ik kan uren doorgaan over mijn favoriete boeken. Omdat mijn niet-lezende vrienden daar waarschijnlijk een beetje moe van worden (niet dat het me iets kan schelen – ik praat gewoon door), leek het me leuk om hier over boeken te vertellen. Misschien kan ik je zelfs overtuigen of inspireren om ook te gaan lezen.
Maar goed, genoeg over mij – laten we verdergaan met de review!
Voor meer informatie over de auteur, of een algemene samenvatting van de setting / wereld waar de Empyrean reeks zich afspeelt, bekijk dan de review van boek 1, Fourth Wing!
Waarschuwingen
Voordat we verder gaan, als allereerst wat waarschuwingen, aangezienook dit boek een hoop heftige dingen bevat.- zware verwondingen
- fysieke en psychologische marteling
- verminking / verbanding
- seksuele handelingen
- moord
- gevangenschap
- rouw
- gedetailleerd geweld
- een hoop sterfgevallen
''In het eerste jaar verliezen sommige van ons hun leven. In het tweede jaar verliest de rest van ons hun menselijkheid.''
— uit Iron Flame
Basgiath
Iron Flame is het tweede boek in de nog niet afgeronde Empyrean-reeks. Het verhaal begint vrijwel direct nadat boek één eindigt: in Huize Riorson, kort na de Oorlogsspelen. Daar kunnen ze echter niet blijven, met de nieuwe informatie die ze hebben… Maar als Basgiath al een gevaarlijke plek wás, is het nu misschien juist de veiligste. En wat zegt dat over de rest van de wereld? Of is het een nog dodelijkere val geworden voor Violet en haar vrienden, met nóg meer vijanden om voor op te passen?
Rollen veranderen, dynamieken verschuiven en nieuwe personages vechten voor hun leven. Maar ondanks alles blijft één ding hetzelfde: Basgiath is in het tweede jaar net zo wreed als in het eerste… misschien zelfs wreder.
Toch rijst de vraag: zijn Xaden en Violet, ondanks alle wreedheid van jaar twee en alles wat er buiten de school gebeurt, sterk genoeg om hun liefde niet te laten bezwijken onder de nieuwe onthullingen en geheimen?
We weten allemaal dat Xaden in het verleden niet eerlijk is geweest — met reden. Maar hoeveel geheimen kan hun band nog verdragen?
''Hoewel zijn zandbruine haar korter is dan de vorige keer dat ik hem zag, zou ik die gelaatstrekken, die ogen, overal herkennen.''
— uit Iron Flame
Nieuwe personages
We zien de meeste (helaas niet alle ) geliefde personages dagelijks vechten voor hun leven, alsof het niets is… Maar er worden ook mysterieuze nieuwe personages geïntroduceerd — goede, slechte, en sommige met een verleden...
Mijn mening

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: wat een verschrikkelijk boek om doorheen te komen. Persoonlijk vind ik Fourth Wing honderd keer beter, omdat dat boek snel verloopt en vol zit met actie en romantiek. In Iron Flame is Xaden veel minder aanwezig, waardoor er veel minder romantische spanning is – en zó veel miscommunicatie.
Misschien komt het doordat ik een romance reader in hart en nieren ben, maar het voelde gewoon alsof er iets... miste. Ik heb er een hekel aan om een boek over te slaan, dus dit boek heeft me in een flinke reading slump gebracht. Het is een stuk informatiever en langzamer, waardoor je minder gemotiveerd bent om door te lezen.
Ik had die mening al vaker voorbij zien komen, maar ik hecht daar meestal weinig waarde aan – veel mensen hebben immers ook een hekel aan mijn favoriete boeken. Maar nu moet ik de meerderheid toch echt gelijk geven.
Begrijp me niet verkeerd: het blijft een verhaal vol actie en verdrietige gebeurtenissen. Denk aan die hallucinatie over Liam... vrijwel elke bitterzoete scène tussen Sloane, Mairi en Violet... en Xaden die een venin wordt?!
De romantiek die er wél is, is trouwens heerlijk. Violet en Xaden willen elkaar nog steeds, maar geven er moeizaam aan toe – vooral omdat Violet zó koppig is. Maar als ze dan eindelijk samenkomen... phew.
Catriona daarentegen... wat een irritant, naar mens. De jaloezie die zij veroorzaakt en de spanning die dat oplevert, vond ik dan wél weer genieten.
Wat ik dan weer wél echt leuk vond, is de introductie en het mysterie rond Aaric Greycastle. En Bodhi... persoonlijk voel ik wel spanning tussen hem en Violet, én tussen haar en Aaric. Ik zou een love triangle tussen Violet, Xaden en Bodhi (of Aaric) helemaal niet erg vinden, hihi. Ze zijn allebei hotties.
Verder wil ik niet te veel weggeven, want de dingen waar ik wél enthousiast over ben, zijn juist de belangrijkste punten in het boek.
Dit is echt een boek waarbij meningen heel persoonsgebonden zijn, dus ik ben benieuwd of jij het hetzelfde ervaart – of juist totaal anders!
Ik ga binnenkort ook beginnen met het reviewen van bekende Engelse boeken, dus stay tuned!
Alle reviews
Bekijk alle eerdere reviews van Isa.
Boeken uit deze serie
-
Rebecca Yarros
-
Rebecca Yarros
-
Rebecca Yarros